Het lijden van een pelgrim
Door: Thea & Ton
Blijf op de hoogte en volg Thea & Ton
06 Juli 2014 | Spanje, Sahagún
Er zijn misschien mensen die denken dat pelgrimeren één groot feest is. Je banjert een beetje door bos, hei en veld. Een weesgegroetje hier, een onzevadertje daar, je steekt eens een kaarsje op voor deze en gene en voor de rest is het de hele dag holadiejee. Niets is minder waar. Pelgrimeren is afzien van de vroege morgen tot de late avond.
Het begint in de vroege ochtend als je in het stikdonker je rugzak in moet pakken. Je moet dat heel stil doen want er zijn altijd mensen die uit willen slapen. Dus niet ritselen met papiertjes of plastic zakken, pas op dat je schelp niet tikt tegen het ijzeren ledikant, of de wandelstokken niet omvallen, of dat je je hoofd stoot tegen de rand van het bovenbed en er een onverwachte krachtterm uitvalt. Het gaat allemaal best goed tot je ontdekt dat je wat mist. Dan begint het zenuwachtig speuren met een zaklampje naar het voorwerp. Daarbij vergeet je dan nog wel eens dat je dat ook zachtjes moet doen. Op zulke momenten krijg je van een langslaper soms een grauw of het een beetje rustig kan zijn. Je sluipt dan met je hele handel naar de gang om het zootje nog eens na te kijken. Ja de stemming zit er weer in voor vandaag.
Uiteindelijk ga je dan op pad. Het lijf wil eigenlijk nog niet en de voeten al helemaal niet. De likdoorn speelt weer op, de achillespees is nog steeds gevoelig. De blaren van gisteren doen weer pijn zodra je de wandelschoenen aantrekt. 'S nachts hebben de insecten weer eens toegeslagen, waardoor je hele lijf jeukt. Door de rugzak kun je niet overal bij om te krabben.
Na een tijdje raak je eraan gewend en begin je weer een beetje om je heen te kijken. Vooral 's ochtends tegen zonsopkomst is het overal prachtig. Maar dan komt het eerste steentje in je schoen. Je denkt, och een steentje, even flink zijn en niet meteen stoppen. Maar het steentje rolt van je hak naar je teen en heeft het eigenlijk best naar zijn zin in jou schoen. En warempel er komt nog een steentje bij en nog een. Dan toch maar stoppen. Veters los, schoen leeggooien, proberen om niet met je voet op het grindpad te komen ander plakken er meteen nieuwe steentje aan je sok. Op een balanceren met een rugzak op is een kunst apart vooral als je moet bukken om de schoen weer aan te doen of de veters te strikken. Opgelucht loop je weer een stukje verder, dan moet je plassen. Voor een man is dat niet zo'n probleem, maar als vrouw wil je niet dat elke passerende pelgrim ziet waar je mee bezig bent, dus je stelt het uit tot je een geschikt bosje vindt (dus niet in het natte gras, of tussen de brandnetels, of tussen de papiertjes van een voorganger).
Wat ook erg lastig is, is dat er in heel veel dorpjes geen betaalautomaten zijn. Het is zelfs een keer gebeurd dat onze vrienden voor €8 konden slapen en wij met een onderkomen van €5 pP genoegen moesten nemen. Ze wilden ons wel wat lenen, maar een pelgrim heeft ook zijn trots.
Het begint in de vroege ochtend als je in het stikdonker je rugzak in moet pakken. Je moet dat heel stil doen want er zijn altijd mensen die uit willen slapen. Dus niet ritselen met papiertjes of plastic zakken, pas op dat je schelp niet tikt tegen het ijzeren ledikant, of de wandelstokken niet omvallen, of dat je je hoofd stoot tegen de rand van het bovenbed en er een onverwachte krachtterm uitvalt. Het gaat allemaal best goed tot je ontdekt dat je wat mist. Dan begint het zenuwachtig speuren met een zaklampje naar het voorwerp. Daarbij vergeet je dan nog wel eens dat je dat ook zachtjes moet doen. Op zulke momenten krijg je van een langslaper soms een grauw of het een beetje rustig kan zijn. Je sluipt dan met je hele handel naar de gang om het zootje nog eens na te kijken. Ja de stemming zit er weer in voor vandaag.
Uiteindelijk ga je dan op pad. Het lijf wil eigenlijk nog niet en de voeten al helemaal niet. De likdoorn speelt weer op, de achillespees is nog steeds gevoelig. De blaren van gisteren doen weer pijn zodra je de wandelschoenen aantrekt. 'S nachts hebben de insecten weer eens toegeslagen, waardoor je hele lijf jeukt. Door de rugzak kun je niet overal bij om te krabben.
Na een tijdje raak je eraan gewend en begin je weer een beetje om je heen te kijken. Vooral 's ochtends tegen zonsopkomst is het overal prachtig. Maar dan komt het eerste steentje in je schoen. Je denkt, och een steentje, even flink zijn en niet meteen stoppen. Maar het steentje rolt van je hak naar je teen en heeft het eigenlijk best naar zijn zin in jou schoen. En warempel er komt nog een steentje bij en nog een. Dan toch maar stoppen. Veters los, schoen leeggooien, proberen om niet met je voet op het grindpad te komen ander plakken er meteen nieuwe steentje aan je sok. Op een balanceren met een rugzak op is een kunst apart vooral als je moet bukken om de schoen weer aan te doen of de veters te strikken. Opgelucht loop je weer een stukje verder, dan moet je plassen. Voor een man is dat niet zo'n probleem, maar als vrouw wil je niet dat elke passerende pelgrim ziet waar je mee bezig bent, dus je stelt het uit tot je een geschikt bosje vindt (dus niet in het natte gras, of tussen de brandnetels, of tussen de papiertjes van een voorganger).
Wat ook erg lastig is, is dat er in heel veel dorpjes geen betaalautomaten zijn. Het is zelfs een keer gebeurd dat onze vrienden voor €8 konden slapen en wij met een onderkomen van €5 pP genoegen moesten nemen. Ze wilden ons wel wat lenen, maar een pelgrim heeft ook zijn trots.
-
06 Juli 2014 - 21:21
Ilse:
Lieve luitjes,
het is nog" maar" +/- 407 km afzien van blaren,steentjes , de slapende medemens in ijzeren ledikantjes en andere ongemakken. Voor jullie ervarene pelgrim moet dat te overzien zijn en vooral nu het einddoel dichterbij komt.
Op jullie tocht is in Astorga het paleis van de bischop, door Gaudi gebouwd, bezienswaardig.
Hoop dat het laatste stuk niet te zwaar valt. dus een heel goede verdere tocht en dan maar alvast aan jullie lekker eigen bedje denken, wat zal dat een genot zijn....
en yes, lieve Thea, in Edinburgh is ons bedje ook al geregeld!
Liefs Ilse -
06 Juli 2014 - 21:51
Miriam:
Een pelgrim moet wel een pelgrim blijven he!!! Straks in de hemel komen jullie op de hoogste troon.
Ik zie dat ik Ton en Thea kan verrassen met een goodkoop belletje vanuit het buitenland, ik durf het al niet meer als ik hoor dat je moet bedelen om een slaapplaatsje voor € 5,--. Die paar Eurotjes heb je er zo doorheen gejast als je mij aan de lijn hebt!! De vierdaagse kan je al niet meer meelopen Ton, maar maak er nog wat van en zorg dat je Thea en jezelf weer ongeschonden terugbrengt. Groetjes en succes met de laatste loodjes. Mirchris -
06 Juli 2014 - 23:01
Paul Willemsen:
Onze gebeden zijn uiteraard voortdurend bij jullie. Ik was eigenlijk in de veronderstelling dat een pelgrimage een volkomen liefdevolle affaire jegens de medepelgrims zou zijn. Zo te vernemen schijnt dat 's morgens wel eens tegen te vallen. Houd de moed er in, ochtendhumeur komt in de beste families voor. Mijn ontzag voor jullie prestatie groeit met de dag. -
07 Juli 2014 - 10:32
Marieke:
Dag paps en mams,
Ach jee wat een kommer en kwel. Ik zal nooit meer lichtzinnig over jullie pelgrimsavonturen denken. Sommige ontberingen komen me ook bekend voor van het reizen en backpacken. Vooral het gestommel 's ochtends in muffe slaapzaaltjes met grauwende (en snurkende en stinkende) medereizigers. Een tip van mij dan: zorg dat je 's avonds alles keurig ingepakt hebt en zorg dat alles wat je in de ochtend nodig hebt (brillen, toilettasje misschien, schone sokken etc.) netjes klaarligt :). En hoe is het met het gewicht van de rugzak, zijn die bakstenen er al uit? Succes en ik zeg maar.... van je heeeeeelahola houd er de moed maar in! Liefs! -
07 Juli 2014 - 13:38
Wima Van Seters:
Lieve Thea en Ton,
Natuurlijk valt het allemaal niet mee. Dat geldt voor iedere pelgrim maar zeker voor jullie die maar doorlopen en doorlopen en doorlopen. Neem toch wat tijd om die voeten en andere ledematen enigszins tot rust te laten komen! Met pensioen en dan nog te gehaast doorlopen? Ik zou zeggen kleinere stukken per dag met minstens een dag rust ertussendoor, op jullie gemak een slaapplaats zoeken en net wat Marieke zegt 's avonds al je tas inpakken, zodat je 's ochtends niet hoeft te zoeken. Hebben jullie je kinderen dat toen ze nog klein waren niet ook geleerd????(ha,ha)
Wat heeft het voor zin je ledematen "kapot" te lopen en niet de huid te laten genezen voor je verder gaat!
Het moet naast zwaar toch ook wel leuk blijven en die schoonheid van het landschap bij zonsopgang is op een volgende dag ook nog mooi hoor. Ik kan jullie alleen maar veel wijsheid en blijvend plezier aan deze tocht wensen met meer plascomfort en een goede mogelijkheid om steentjes uit je schoen te verwijderen.
Deet helpt ook tegen insecten, dat kun je opspuiten maar dan moet je wel tussendoor naar een apotheek in een naburig dorp (buscamos un drogería zoeken die worden helpen wel)
Natuurlijk geven jullie niet op daar ga ik van uit, maar zolang er geen bom wordt gegooid op Santiago de Compostella hebben jullie echt tijd genoeg om er naar toe te klimmen. Bon viaje!!
Heel veel moed en veel lieve groeten van ons allebei. Wilma en Ton -
07 Juli 2014 - 21:12
Clara En René:
en je gaat nog niet naar huis, nog lange niet, nog lange niet........
Ik heb een potje met vet al op de tafel gezet, 'n potje potje vehehet al op de tafel gezet, dit is het eerste couplet .....
Zingen jongens, zingen !! dat helpt!! Tjakka nog ff doorzetten, jullie kunnen het!!
Geniet er nog van zo lang als het kan, het einde komt toch wel in zicht!; zó ontzettend knap. Ik heb wel eens gehoord dat jullie daar ergens voor een camera kunnen gaan staan en dat wij jullie dan kunnen zien; weten jullie hoe dat zit? zou natuurlijk prachtig zijn als jullie van daar naar ons kunnen zwaaien!
mark heeft gisteren de Kennedymars gelopen ( 80 km) zijn we ook héél trots op.
Ook nog zo nu en dan een gebedje hé.
Groetjes Clara en René
-
07 Juli 2014 - 22:18
Gonny:
hallo Ton en Thea, alleen het zo vroeg opstaan zou voor mij al een reden zijn om niet te gaan lopen naar Santiago! maar het zal best slim zijn, je bent iedereen wel voor! ik heb jullie trouwens helemaal nog niet over de Pyreneeen gehoord, daar zijn jullie toch al overheen? dat zal ook geen makkie zijn geweest toch? we hebben vorige week voor het laatst dit seizoen gezwommen thea! Yvonne was nog niet terug, dus we waren met z'n drieeen. wel kaal hoor zo zonder jullie! maar straks krijgen we de prachtigste verhalen! wij gaan nu donderdag naar Indonesie en zijn dat 2 augustus weer terug, dus hebben ook nog wel wat te vertellen denk ik! nou jongens, veel sterkte en ook veel wandelplezier nog daar in Spanje! gonny jansen -
07 Juli 2014 - 23:37
Maria Korenromp:
Hallo Thea en Ton,
Vanaf Sicilië ook even een berichtje. Ik voel me bijna schuldig. Wij genieten hier van een heerlijke vakantie..niks geen blaren, slaapzaaltjes of stenen in de schoenen. Maar de ervaring die jullie opdoen pakt niemand jullie meer af. Het blijft bijzonder , zo'n pelgrims tocht.
Toch hadden wij vandaag ook een bijzondere ervaring. We zijn namelijk naar de Etna geweest. Met de kabelbaan en later nog met een jeep naar boven. Daar om een krater heen gelopen. Wat een mooie kleuren en wat een bijzonder natuur verschijnsel. Ik vond het ook heel bijzonder dat Harrie daar ook gelopen heeft met Siny.
Wij zijn met eigen auto op dit eiland. Hebben het eiland al behoorlijk doorkruist. Nu aangekomen op ons laatste stekkie . We verkassen namelijk iedere 3 dagen en kunnen zo telkens weer een ander gebied bekijken. Het is hier weelderig aan bloemen en prachtige bomen. As donderdag gaan we weer met de boot terug naar Genua . Daarna nog 1 week thuis en dan is het weer uit met de pret.
Groetjes en heel veel sterkte met de laatste loodjes ...ik doe het jullie niet na!
Maria
-
08 Juli 2014 - 20:21
Thea & Ton Ellenbroek:
Hallo Ilse,Goed advies Astorga gaan we doen maar eerst Leon.
Mirjam,Behalve wat blaren die aan het genezen gaat het goed met me. Morgen een makkelijk dagje.
Paul,We krijgen bij ons pelgrimsmenu vaak meer dan genoeg wijn. Dat heeft wel invloed op ons ochtendhumeur. Vooral dat van Ton.
Marieke, Over het algemeen ruik je vaak after shave luchtjes de meeste pelgrims zijn aardig netjes en precies. Over ongeveer een week gaat de baksteen van papa uit de tas. En wij hebben ons rugtasje voordat we gaan slapen al aardig op orde.
Clara en Rene,Wat knap van Mark een echte doorzetter!
Gonny,Veel plezier in Indonesië, dat wordt vast een prachtige reis !
Hallo Wilma, Maak je maar geen zorgen Tot nu toe gaat alles goed en omdat we voor liggen op ons schema doen we het lekker kalm aan en gaan we morgen Leon bezichtigen.
Maria, Zo te lezen genieten jullie echt van de vakantie jammer dat je zo weinig dagen hebt.
Alle ellende weegt niet op tegen wat we onderweg ervaren. Wij maken hier van alles mee iedere dag is een uitdaging en een verrassing. Het is niet voor niets dat veel pelgrims de tocht naar Santiago meerdere malen afleggen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
